Siostra zakonna pochodząca z gminy Chełmno opowiadała w Chełmnie o misji w Zambii. Zdjęcia

Smaki Kujaw i Pomorza - Sezon 4 odcinek 20

Na spotkanie z siostrą Kajetaną zaproszono zainteresowanych do chełmińskiego Ronda. Tam opowiedziała o swoich działaniach misyjnych w Zambii. W trakcie spotkania zbierane były datki na wsparcie misji.

Siostra Kajetana mówi o sobie: Pochodzę z okolic Chełmna. Tu się urodziłam i wychowałam. Swoje artystyczne zainteresowania w kierunku rysunku i malarstwa miałam możliwość rozwijać w pracowni plastycznej prowadzonej pod kierunkiem pani Reginy Gargol w Chełmińskim Domu Kultury. To tam po raz pierwszy zetknęłam się ze sztalugą i farbami i tak przez czas szkoły średniej i nauki w Policealnym Studium Medycznym uczęszczałam do pracowni ucząc się cierpliwości, wytrwałości i systematyczności, które później przydały mi się szczególnie w początkach mojej pracy misyjnej. Pracownia plastyczna, Świetlica u księży Pallotynów oraz wizyty u dzieci i młodzieży w domu prowadzonym przez siostry szarytki w Chełmnie to miejsca najczęściej prze ze mnie odwiedzane w wieku dorastania.

Jak mówi, to miejsca, w których kształtowała się moja wrażliwość na piękno, ludzkie cierpienie i krzywdę.

- Ten czas to także moment narodzenia się zainteresowań i powołania związanych z misjami i pragnieniem wyjazdu na daleki kontynent, by nieść Boga, dzielić się miłością i dobrocią z najbardziej potrzebującymi; z tymi, którzy potrzebują prze ze mnie spotkania z Bogiem, doświadczenia miłości i dobroci - kontynuuje s. Kajetana. - Zauważyłam też, że moje spotkania z ludźmi o ciemnym kolorze skóry, kończą się zawsze doświadczaniem żyjącego Boga w cierpiących, głodnych, a też w uśmiechu i radości, jako dowód ich wdzięczności.

Od sześciu lat pracuje w Zambii, w ubogiej dzielnicy Chawama - na obrzeżach Lusaki, stolicy Zambii.

- Wraz z s. Judytą Bożek pracującą ponad 40 lat w Afryce, służymy każdego dnia najbardziej potrzebującym - bezdomnym osobom starszym, chorym niepełnosprawnym oraz dzieciom sierotom i z biednych rodzinnych domów - podkreśla s. Kajetana. - Staramy się zanieść światełko nadziei tym, których trudno jest darzyć miłością, szacunkiem, którym trudno jest opatrywać rany, tym zepchniętym na społeczny margines przez członków rodziny i społeczeństwo.