Chełmno. Medale prezydenta RP za pomoc internowanym. Zdjęcia z uroczystości

Działalność Stowarzyszenia to umacnianie pamięci historycznej o ludziach i zdarzeniach w obozie wojskowym w Chełmnie. Przypomnijmy, internowani przetrzymywani byli na poligonie wodnym Kępa Panieńska od 5.11.1982 do 2.02.1983 roku. Mieszkańcy Chełmna nie bali się pomagać w trudnym okresie stanu wojennego. Teraz członkowie Stowarzyszenia pamiętają o tych ludziach i starają się o docenianie ich wysokimi odznaczeniami państwowymi.

- Stowarzyszenie współpracuje z osobami, które pomagały nam w różny sposób, utrzymujemy kontakty i co roku organizujemy spotkania w Chełmnie z udziałem władz miasta i społeczeństwa. Zazwyczaj w rocznicę wprowadzenia stanu wojennego 12 grudnia - mówi Tadeusz Antkowiak, przewodniczący Stowarzyszenia Osób internowanych Chełminiacy 1982. - W tym roku uroczystość odbyła się w auli Zespołu Szkół Ogólnokształcących nr 1 w Chełmnie.

Medale wręczali wicewojewoda Józef Ramlau i prezes Stowarzyszenia Chełminiacy 1982, Tadeusz Antkowiak.

Wysokie wyróżnienie - medale prezydenta RP przyznane z okazji 100-lecia odzyskania niepodległości otrzymało podczas uroczystości w Chełmnie dziewięć osób. Jedna z osób doceniona została z kolei Medalem "Pro Patria", przyznawanym przez szefa Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych.

Medali Stulecia Odzyskania Niepodległości:
Powiat chełmiński:

• Barbara Konieczna
• Zenon Konieczny
• Małgorzata Giżyńska
• Jan Kuligowski
• Piotr Orłowicz

Spoza powiatu chełmińskiego:

• Janusz Martnow
• Eugeniusz Pałys
• Józef Pintera
• Henryk Stencel

Medal "Pro Patria" szefa Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych

• Adam Nowak

- Tak naprawdę cieszę się i jestem szczęśliwa, że taki właśnie medal otrzymałam - mówi Barbara Konieczna, radna powiatowa PiS, jedna z nagrodzonych, która wraz z mężem pomagała internowanym. - 100 lecie odzyskania niepodległości, jak sama nazwa wskazuje, "odzyskania niepodległości", to wydarzenie bardzo ważne dla Polki czy Polaka, dla każdego patrioty i patriotki. Cieszy mnie również, że koledzy ze Stowarzyszenia Chełmińscy 1982 wciąż pamiętają o naszej pomocy. Tak naprawdę ważna jest pamięć, uśmiech i zadowolenie tych, którym się pomagało, a odznaczenia idą na plan dalszy. Pomagaliśmy z potrzeby serca, nie dla poklasku. Wierzyliśmy, że nasze działania są słuszne i tak należy zachować się w dążeniu do wolności, do demokracji.